Kinderen van ouders 'die voortdurend de hete adem van ontzettend creatief moeten zijn in hun nek voelen hijgen' en moderne 'vlees-noch-vis-leraren die het allemaal veel te goed bedoelen' - zo kenschetst de verteller in "Red ons, Maria Montanelli" zijn school, het zogenaamd moderne en liberale Montanelli lyceum. Wanneer een zwakbegaafde jongen voor zijn ogen verdrinkt, wordt hij van school verwijderd. In zijn verhaal tracht hij te bewijzen dat de dood van de jongen te wijten is aan de 'sjieke buurt' waarin zij wonen, een omgeving waarin geld de maatstaf van alle dingen is geworden. De tragiek van de verteller is dat hij ondanks zijn kritiek toch een product blijft van dit door hem zo verfoeide milieu; het klinkt maar al te duidelijk door in zijn eigen pedante, agressieve toon en taalgebruik. In het ontroerende slot van de roman lijkt hij ten slotte toch vrede te krijgen met zijn omgeving, zonder te vervallen in de onverschilligheid van de volwassenen om hem heen.