Een van de eerste en bekendste romans van de Franse schrijver (1924). Het is een psychologische roman waarin Tiffauges, een Franse krijgsgevangene, van dichtbij getuige is van opkomst en ondergang van het nationaal-socialistische rijk. Als krijgsgevangene neemt hij een uitzonderlijke positie in vanwege zijn monsterachtige lichaamskracht en zijn kennis van de natuur. Hard realisme en tederheid, cynische spot en eerbied voor alle jonge leven zijn met elkaar verweven in deze keiharde tekening van de ras-, bloed- en bodemcultuur. Een prachtige stijl, maar wel erg uitvoerig, zodat het hoofdidee niet altijd indringend naar voren komt. Genadeloze literatuur, waarin het monster van Rominton en Kaltenbron (Tiffauges) psychologisch ontleed wordt.