Lieve Joris groeide op in een ka- tholiek Vlaams gezin, in de tijd dat elke familie nog een oom of tante in de missie had. Kongo was voor haar het land van heeroom. Als de Kongoboot aanlegde in de haven van Antwerpen, stond hij aan de reling: een man met een lange baard en hoge hoed. Hij bracht haar eentonige geboorte- dorp tot leven met wilde verhalen over het donkere land waar hij 'kroezelkopjes' bekeerde. Uit zijn koffers haalde hij exotische cadeaus.

In 1985, jaren na zijn dood, besluit zij hem na te reizen. Te midden van oud-kolonialen vaart zij met de Fabiolaville naar de vroegere Belgische kolonie. In heerooms voetspoor trekt ze door de brousse. Daar roepen de missieposten met oude paters en zusters herinneringen op aan haar Vlaamse kostschooljaren.

Langzamerhand maakt ze zich los van haar blanke gidsen en ontdekt het huidige Zaïre. Ze luistert naar verhalen van heimwee en haat tegen de vroegere kolonisator, ontmoet president Mobutu's vertrouwelingen en zijn critici, trekt de zwarte cité in waar article 15, de vermaarde Zaïrese plantrekkerij, de toon aangeeft en waar het dan- sen en drinken doorgaat tot de ochtend gloort. In een oude roestige boot vaart ze de Zaïrestroom op, naar Conrads 'Hart der Duisternis'

Een half jaar lang trekt ze door het hele land. Onderweg leert ze de Zaïrezen kennen en lijken de afstanden steeds kleiner te worden. Tot ze door een onfortuinlijk incident botst met het regime van Mobutu en een onbekend aspect van de Zaïrese werkelijkheid leert kennen.

Lieve Joris (1953) publiceert in Haagse Post, NRC Handelsblad, Avenue en Intermagazine. Bij uitgeverij Veen verscheen in 1986 De Golf, het verslag van haar reis door de Arabische olielanden.