In Alleen de heldere uren, de tweede roman van Hermine de Graaf, wordt een dag uit het leven van Bastiaan Koevoet beschreven. Hij is directeur van een ziekenhuis voor geestesgestoorden, dat in een parkachtige omgeving op het platteland ligt. Het voortkabbelende leven van hypocrisie, list en bedrog wordt ruw verstoord wanneer een commissie het beleid van de staf heeft onderzocht.

Welgemoed staat de hoofdfiguur op en prijst de dag, die vervuld zal zijn van ongebruikelijke gebeurtenis- sen. Er wordt druk vergaderd en gecomplotteerd. Het opportunistisch werven om medestanders leidt tot het ontbinden van innige vriendschappen. Bastiaan Koevoet, een eigentijdse Elckerlyc, wordt geplaagd door schuldgevoel, door zijn moeder, vrouw en vrienden, en is verblind door geldingsdrang en machtswellust. Hermine de Graaf observeert de verstarring minutieus en geeft haar roman overtuigend bij tijd en wijle de toon van een venijnige parodie op de mannenmaatschappij.

Als de avond is gevallen neemt de dag een wonderlijke wending. Een onheilspellend medisch experiment, afluisterpraktijken en rustieke karper vijvers voeren naar een even dreigend als gevoelvol beschreven einde.