Als er eindelijk een ruimteschip wordt uitgevonden dat de verste sterrenstelsels kan bereiken, dan is het logisch dat men het goede schip de Marathon bemant met mensen en Martianen, want die hebben hun waarde als ruimtevaarders reeds bewezen. Eigenlijk maakt de Marathon alleen een proefrit, maar die is al gek genoeg. Daar staan de Martiaanse bemanningsleden (en Russell) borg voor. Met de nodige ongelukken doet de Marathon een drietal planeten aan op zijn eerste reis, samen met een staalkaart van verrassende mogelijkheden.

Op Mechanistria regeert een commune van wezenloze machines over hemel en aarde. Halsstarrig bestuderen zij de enkele levende wezens die er op hun planeet nog over zijn om het geheim van het leven te doorgronden. Ze doen dit al eeuwen lang, zonder resultaat. Maar ze gaan stug door. Symbiotika: hier wordt de bemanning gemaltraiteerd door kleine, mensachtige wezens die in symbiose leven met allerhande bomen, door middel van een kleurige bloem op hun borst. Op het groene Mesmerika blijkt tenslotte toch iets te wonen, hoewel het grote moeite kost om uit te vinden wat. Hier maken de avonturiers van de Marathon de meest curieuze voorvallen mee. De inboorlingen zijn dan ook erg vreemde wezens. De enigen die plezier aan ze beleven zijn de Martianen, die, zoals iedereen weet, verwoede schakers zijn. En daarin staan de Mesmerikanen hun Martiaantje wel.