Het vooroorlogse Rotterdam zal pas voorgoed uit de herinnering geweken zijn, zodra de laatste vóór 1940 geboren Rotterdammer of oud-Rotterdammer afscheid van het leven heeft genomen, schrijft Herman Romer. En hij vervolgt: "Naarmate die dag op ons afkomt, lijken de herinneringen aan de Maasstad in haar vroegere gedaante voor velen merkwaardig genoeg niet vager, maar juist scherper te worden." Van dat laatste getuigen de vraaggesprekken in dit boek. Interviews, die de oude stad op beurtelings ontroerende en vermakelijke wijze oproepen. Interviews waarbij zowel het uitgesproken gezellige karakter van de stad als de sociale misère de aandacht vraagt. In deze geschiedenis van de herinnering, waarop hij afzonderlijk specifiek ingaat, roert de schrijver niet alleen positieve zaken aan. De camera van Jan van der Kamp, die geen ander oogmerk had dan de werkelijkheid betrappen, verricht hierbij niet minder onopgesmukt haar taak. Belangrijk hierbij is ook dat de auteur bij de selectie foto's wel