In gesprekken over vroeger komt nog vaak de herinnering op aan Pschorr, het kostelijke danspaleis op de Coolsingel dat in de meidagen van 1940 voorgoed verloren is gegaan. Het etablissement had een rijke geschiedenis, sinds in 1883 het eerste Pschorr als café-
concert op de Korte Hoogstraat was gesticht. Vanaf dat moment drukten de zaken onder die naam door de jaren heen een krachtig stempel op het uitgaansleven. Wat vooral in het geheugen bleef hangen was de sensationele glazen dansvloer in de cabaret-dancing op de Coolsingel. Hier werden modieuze dansen geïntroduceerd, zoals de charleston en de black bottom, de lambeth walk en de chestnut tree, terwijl de Argentijn Eduardo Bianco de bezoekers met het mysterie van de tango liet kennismaken.
Pschorr was een tempel van vermaak, waar zowel The Ramblers schitterden als beroemde bands uit Engeland en Amerika. Onder hen de orkesten van Jack Hylton en Bert Ambrose, Willy Lewis en Freddy Johnson. Solisten als Coleman Hawkins en Louis Armstrong bliezen er de sterren van de hemel, terwijl vocale ensembles als de Revellers, de Mills Brothers en de Comedian Harmonists niet minder geestdrift veroorzaakten.
Niet alleen Nederlandse sterren zoals Jean Louis Pisuisse en Louis Davids, Fien de la Mar en Johnny & Jones, stonden er in het zoeklicht, maar ook Franse coryfeeën zoals Josephine Baker en Mistinguett, Lucienne Boyer en Lys Gauty. In zijn cabaret-dancing presenteerde exploitant Dirk Reese, samen met de onvergetelijke Theo Moens, de avant-garde op het terrein van superieur amusement. En dat alles op een wijze, die nationaal èn internationaal bewondering oogstte.
In dit rijk geïllustreerde boek tovert Herman Romer dat weergaloze amusement van toen nog eenmaal terug.