Weinig verenigingen hebben zo'n interessante geschiedenis als de padvinderij. Hoewle het in Engeland oorspronkelijk was ontstaan als programma om in bestaande verenigingen toe te passen, ontwikkelde het zich spontaan en volkomen onverwacht tot een zelfstandige beweging. Bovendien ging die ontwikkeling verbazingwekkend snel en al vlug verschenen er ook buiten Engeland vele padvindersgroepen, vaak gewoon als opzet van de jongens zelf. Zo was het ook in Nederland, waar we in 1910 de eerste patrouille aantreffen. Het was letterlijk en figuurlijk kinderwerk en dat bleef het gedurende enkele jaren. We bedoelen hiermee niets denigrerends maar we halen het hoofdzakelijk aan omdat ten eerste weinig succesvolle - vormen van jeugdwerk zo spontaan zijn gestart en ten tweede omdat hierin voor ons een groot probleem lag. Jongens die zelf een clubje oprichten, leggen hun bezigheden niet vast voor het nageslacht in de vorm van foto's en aantekeningen. Dat we er toch in geslaagd zijn u een grote serie