Hoe ziet de wereld er eigenlijk in het echt uit?
Met die vraag ging Daniël Rovers de afgelopen jaren met rugzak of rolkoffer op pad. Weg van de schrijftafel wilde hij de wereld aan den lijve ervaren en verder kijken dan wat televisie- en krantenbeelden dagelijks tonen. Zijn horizon is breed en de bestemming steeds exotisch, ook als de reis naar Nederland voert. Zo bezoekt hij een countrydansles in Someren-Eind, geniet hij van een kaneelparfait op de 45ste verdieping van een wolkenkrabber in Shanghai, plukt hij peren in Zeeland en reist hij per bus, trein en boot naar het Italiaanse eiland Lampedusa.
Zijn reisdoelen veranderen, maar wat gelijk blijft, is de scherpe, soms enthousiaste, dan weer melancholische blik waarmee hij zijn omgeving in kaart brengt. Al observerend doet hij oorden aan waarvan hij zich niet zelden afvraagt wat hij daar in hemelsnaam te zoeken heeft. En juist daardoor stuit hij op waarheden die we alleen in de echte wereld tegenkomen - dat vrijheid van reizen een fictie is, en dat honden in Kosovo van Acda en De Munnik houden. Dat het verstikkende China geen einddoel vormt, dat oorwurmen de schorpioenen van het laagland zijn en dat je gewoon kunt kamperen op het Beursplein in Amsterdam.