Camelia is een jonge vrouw die met haar moeder in een stad woont waar het altijd winter lijkt te zijn. Na de onverwachte dood van haar vader is haar leven en dat van haar moeder ontspoord. Haar moeder, ooit een beroemd fluitiste, komt het huis niet meer uit en fotografeert de hele dag gaten: in muren, in kleren, in vloeren. Camelia is met haar studie Chinees gestopt en verdient de kost met het vertalen van gebruiksaanwijzingen van wasmachines. Ze heeft zich erbij neergelegd dat dit haar leven is, totdat ze in contact komt met Wen, de eigenaar van de buurtwinkel. Wen leert haar Chinese karakters te lezen en doorgronden, waardoor ze de wereld anders gaat zien. Ze wordt verliefd op hem. Ze besluit haar verloren leven te herwinnen. In '70% acryl 30% wol' wordt geen gevoel gespaard. De psychologie tussen Camelia en haar zwijgende moeder wordt uitgewerkt in een verhaal dat sprankelt van taal. De roman, die in 2011 werd bekroond met de Premio Campiello voor het beste Italiaanse debuut en genomineerd voor de Premio Strega, de meest prestigieuze Italiaanse literaire prijs, laat een verpletterende indruk achter door de scherpzinnigheid waarmee Viola Di Grado het leven beschrijft van mensen die zich aan elkaar vastklampen en elkaar niet bereiken.