De mens is een uniek verschijnsel in de evolutie, begiftigd met een zelfreflecterend bewustzijn waarmee veel goeds is opgebouwd in de menselijke samenleving. Maar er zijn ook ontwikkelingen in gang gezet die de samenhang in het evolutieproces ernstig verstoren.
Allerd Stikker heeft zich jarenlang verdiept in de wetenschappelijke en filosofische literatuur over de aard van de magistrale samenhang in het evolutieproces, en in de rol die de mens daar nu in speelt.
Met En de mens speelt met de tijd geeft hij een indringende analyse van de verrassende mysteriën, universele wetmatigheden en ingrijpende discontinuïteiten in dit proces. Hij komt tot duidelijke conclusies over waarom door toedoen van de mensheid de samenhang in het evolutieproces nu zoek is geraakt, en tot concrete aanbevelingen hoe de individuele mens zich bewust kan worden van de kritieke fase waarin wij nu terecht zijn gekomen, en hoe die binnen de komende 25 jaar wellicht nog in goede banen geleid kan worden.