In oktober 1940 werd Pieter Geyl, een van de belangrijkste Nederlandse historici van de twintigste eeuw, gevangengezet door de Duitse bezetter. Hij kwam na enige omzwervingen terecht in Michielsgestel, waar hij bijna de hele oorlog verbleef. Daar schreef hij zijn autobiografie, waarin hij openhartig terugblikte op zijn turbulente openbare leven als historicus en op zijn niet minder bewogen privéleven. Deze autobiografie, die nu onder de titel Ik die zo weinig in mijn verleden leef wordt gepubliceerd, is een juweel. Ze biedt een uniek beeld van een tijdperk, gezien door de ogen van een scherp en geëngageerd intellectueel, en een begenadigd auteur.