In Twente groeide ik op. Mijn ouders waren intens verbonden met de natuur en door hen kreeg ik eerbied voor de schepping. Om hun huis lag een grote wilde tuin, waarin de natuur haar gang mocht gaan, begeleid door mensenhanden. Mijn moeder gaf mij de liefde voor de planten mee en leerde mij kijken en onderscheid maken tussen zaailingen en het zogenaamde onkruid.

Mijn vader was meer gericht op de bomen, de doorkijkjes en het hemelruim. Hij trok mijn blik uit het detail, de wijdsheid van de kosmos in. Deze tuin was een schitterende leerschool voor mij als tekenaar. Ik heb jarenlang gewied en gekeken. Al tekenend leerde ik het wezen van de bloemen en de bomen doorgronden; het innerlijk van het landschap vast te leggen op papier. De planten moesten herkenbaar zijn, zonder dat de tekening fotografisch werd.