'Mama is overleden.' Met deze nuchtere mededeling begint voor de hoofdpersoon de speurtocht naar het verleden van zijn joodse moeder. Wanneer hij haar wil laten begraven naast zijn christelijk vader, blijkt dat niet mogelijk te zijn. Zijn verbazing hierover slaat om in vastberadenheid om aan haar laatste wil te voldoen. Dit leidt tot een confrontatie met de traumatische gebeurtenissen van de twintigste eeuw. De zoon krijgt stukje bij beetje inzicht in de verhouding tot zijn moeder: hij die als kind altijd naar haar liefde verlangde en zij die niet meer in staat was die te uiten. Lothar Schöne laat in zijn verhaal op schitterende wijze meerstemmige tonen klinken die afwisselend treurig en woedend, nuchter en analyserend, ironisch en sarcastisch zijn. Daaronder light het ingehouden verdriet van een man die zijn moeder verloren heeft en die, na alles wat hij over haar verleden heeft ontdekt, zich afvraagt welke plaats hij zelf in het leven inneemt. Maar zijn verhaal is vooral troostend wa