Toen in 1886 de Amerikaanse dichteres Emily Dickinson stierf, 55 jaar oud, vond haar zuster een doos met papieren, waaronder ongeveer 1100 gedichten. Tijdens haar leven publiceerde ze er slechts 7 van. In de twintigste eeuw kwam pas de erkenning van haar werk op gang, die zorgde dat zij nu wordt gezien als een der grootste dichters die er zijn, dat er aan de lopende band studies verschijnen over haar leven en werk en dat er in veel landen Dickinsongenootschappen zijn opgericht. Deze uitgave van Dickinsons Verzamelde gedichten bevat de Nederlandse vertaling van ruim de helft van haar poëzie. Van de gedichten die ze in haar beste jaren schreef en in zelfgemaakte handschriftbundels bijeenbracht (1860–64), is circa tweederde vertaald. Uit de eerdere uitgaven, Gedichten 1 (2005) en Gedichten 2 (2007), zijn alle vertalingen herzien en aangevuld met nieuw werk. Derhalve bevat dit boek veel nieuwe, niet eerder vertaalde gedichten. Het gaat nu, voor zover dit van vertalingen kan worden gezegd, om de definitieve tekst. De gebrekkige chronologie van de eerdere delen is in dit boek hersteld, zodat Dickinsons dichterlijke ontwikkeling te volgen is.