Over Hans Lodeizen zijn een paar dingen zó bekend dat iedereen ze kan opsommen: jonge dichter, vroeg gestorven, homoseksueel, weemoedige poëzie die het goed doet bij dolende pubers. Dit geijkte portret is in de loop der jaren stelselmatig bevestigd, maar zelden uitgebreid of bijgesteld.
Dat doet biograaf Koen Hilberdink nu voor het eerst. En hoe.
Hij reisde Lodeizen achterna naar Marokko en Amerika, sprak vrienden en familie en kreeg als eerste inzage in alle bewaard gebleven persoonlijke documenten. Hij onderzocht als geen ander de sociaal-historische context waarin Lodeizen opgroeide en later functioneerde. Hij schetst haarscherp het welgestelde Wassenaarse milieu, de periode rond de Tweede Qereldoorlog, de moeilijkheden die jongeren ondervonden om hun draai te vinden. Maar vooral: hoe de wereld van homoseksuelen eruitzag in het Amerika van de late jaren veertig en in het naoorlogse Nederland.
Want Hilberdink laat zien hoezeer het jonge leven van Lodeizen bepaald werd door het zoeken naar zijn seksuele identiteit. Hij legt bloot in welke verborgen werelden Lodeizen zich begaf, de geldende conventie weerstrevend, verlangend naar een persoonlijke vrijheid die in het geheel niet vanzelfsprekend was. Hij ontdekt hoe Lodeizen in botsing kwam met zijn ouders en meer nog: met de nationale autoriteiten. Hij verdiept zich in de literatuur over homoseksuelen in die tijd en legt onthutsende feiten over het leven van Lodeizen bloot.
Gaandeweg ontstaat een onthullend beeld van een jonge man die de wereld wist te bekoren met zijn fijngevoelige poëzie en die zelf intussen sterk bekoord werd door de achterkant van juist de beschaafde wereld. Hij zocht de schoonheid maar ook het leven - en ontdekte dat die twee niet altijd samengingen.