Willem Jan Otten heeft een veelzijdig oeuvre op zijn naam staan: hij schrijft poëzie, proza, toneel en essays. In alles wat hij schrijft gaat het hem om keuzes waarvoor mensen zich gesteld zien, hetgeen zo'n spanning en nieuwschierigheid veroorzaakt, dat zijn lezers als vanzelf worden meegevoerd in een ontdekkingstocht naar de onpeilbare menselijke natuur.
Het toneel is van meet af aan Willem Jan Ottens meest geliefde strijdperk geweest. Daar kan hij zijn inzichten en ervaringen vangen in scènes en streven naar het raadselachtigste: de veranderingen die mensen doormaken wanneer zij voor grote kwesties worden geplaatst. 'Oefeningen in vrije wil', noemt Otten zijn stukken.
In Een sneeuw en meer toneel zijn de vijf toneelstukken opgenomen waarmee hij in de loop van dertig jaar zijn reputatie als sensibele dialoogschrijver heeft gevestigd - van zijn hilarische, argeloze eersteling Henry II (1978), de erop volgende stukken Een sneeuw, Oude mensen en De nacht van de Pauw, tot het opzienbarende Braambos (2004). Elk stuk is voorzien van een persoonlijke inleiding, waardoor dit boek een kroniek van een schrijversleven is geworden.