In het openingsstuk van deze bundel beschrijft KeesVerheul hoe Don Quichot als dolende ridder belandt in een 'rusteloze beweging van avontuur naar avontuur - beweging met het doel in zichzelf en met maar één zekerheid: de constante nadering van het onvoorziene'. Het is een fomulering die haarscherp Verheuls eigen essays over literatuur karakteriseert.