'Van Oblomow wordt vaak gezegd dat het gaat over iemand die lui is en altijd op de divan ligt - het 'type' van de vadsige Rus, en een symbool voor de onbeweeglijke Russische maatschappij. Maar lui is Oblomow eigenlijk niet. Hij heeft zelfs een vrij druk leven. Hij voelt alleen een grote weerzin als men van hem verwacht dat hij zich druk maakt over de dingen waar iedereen zich druk over maakt. Hij vindt zijn hospita, het eten dat die hospita kookt en de - gedeeltelijk door hemzelf verwekte - kinderen van die hospita veel interessanter dan de Engelse buitenlandse politiek waar iedereen het over heeft.
Gontsjarow toont in Oblomow een veelzijdig meesterschap: niemand kan zoals hij beschrijven hoe het steeds moeilijker wordt een niet opengemaakte en op de schoorsteenmantel gezette brief open te maken. Ook zijn beschrijving van de landelijke onbeweeglijkheid is groots: een zomermiddag als iedereen, heren, vrouwen, meiden, knechten, slaapt. Af en toe wordt iemand, verdoofd van hitte en slaap, half wakker, pakt een kom kwas, blaast de vliegen naar één kant, drinkt en valt weer in slaap. Dat soort taferelen doet geen enkele Rus hem na.' (Karel van het Reve)