Ik spreek is de uiterst strijdbare en met vaart en humor geschreven getuigenis van een zeer bijzondere vrouw, en haar strijd om haar eigen plek te heroveren in het leven.



Laetitia is drieëndertig als zij tijdens een farmaceutisch congres voor cardiologen in Amerika getroffen wordt door een beroerte. Wat leek op een zware migraineaanval, bleek in werkelijkheid de voorbode van een naderend herseninfarct te zijn.

Geen van de artsen in haar omgeving onderkende dit. Als ze uiteindelijk op de erstehulp beland is het te laat. Ze is volledig verlamd en kan alleen nog met haar ogen knipperen. De prognose: als ze niet overlijdt, zal ze waarschijnlijk nooit meer kunnen lopen of spreken. Laetitia heeft het locked in syndroom; ze is volledig bij bewustzijn maar zit gevangen in haar eigen lichaam.

Door haar wilskracht, de steun van familie en vrienden, en haar enorme dwang weer zelf voor haar kinderen te kunnen zorgen, lukt het haar zich te bevrijden uit deze marteling.

Langzaam leert ze weer lopen en spreken. Tot verbijstering van haar artsen die haar hadden opgegeven.