In 1572, na een loopbaan in de magistraatuur, trok Michel de Montaigne (1533-1592) zich terug uit het openbare leven om zich, op zijn kasteel in de buurt van Bordeau, te wijden aan lezen en schrijven. Het uitgangspunt van dit schrijven was volstrekt nieuw: 'Ik ben zelf het onderwerp van mijn boek'. Niemand in de westerse beschaving had ooit iets dergelijks ondernomen. Hij zag dat eigen ervaringen echter niet als uniek of bijzonder, maar hij beschouwde de analyse van zichzelf als middel om de 'menselijke natuur' te beschrijven.