Verpleeghulp Suzanne Buis schetst een realitisch beeld van de dagelijkse praktijk in een verpleeghuis. Dat dit soms een harde confrontatie is, wekt eigenlijk geen verwondering, gegeven het chronisch personeelstekort in deze sector.

Constant moet zij een afweging maken tussen een aangename levensavond voor de bewoners en het dwingende strakke werkschema. Dat dit soms bijna onmenselike consequenties heeft, wekt geen verwondering.

Suzanne Buis heeft geen tijd om aardig te zijn,hoe graag ze het ook zou willen. Want de medicijnen moeten nog worden uitgedeeld, zaal 4 heeft nog geen brood gehad en mevrouw De Vries zit al een half uur op het toilet.

Maar Suzanne Buis laat zich niet altijd regeren door het afdelingshoofd en de klok. Af en toe weet ze best tijd te vinden - desnoods in haar vrije tijd - om met een bewoonster ergens koffie te gaan drinken.

Rondom deze dagelijkse dilemma's schrijft Suzanne Buis - met de nodige zelefkritiek - een verzameling soms schrijnende,soms aandoenelijke, maar altijd waargebeurde tafrelen uit een verpleegtehuis.