Het tijdperk in de muziekgeschiedenis van circa 1750 tot 1830, bekend als de 'klassieke' periode, heeft een groot aantal muziekwerken voortgebracht die nog steeds tot het ijzeren repertoire van de westerse muziek behoren. Een prominente plaats nemen de meesterwerken van de drie grote Weense klassieken: Haydn, Mozart en Beethoven in. Maar ook de opera's van Gluck en Rossini en een fascinerende reeks werken van grootheden als C. Ph. Bach, Weber en Schubert en tegenwoordig minder bekende componisten als Jommelli, Hummel, Spontini en Mehul - om er enkele te noemen - zijn in deze tijd te situeren. Leven en werk van de componisten worden geplaatst tegen de sociale en intellectuele achtergrond van de Verlichting, de eeuw van Rousseau, Goethe en Schiller, van het neoclassicisme en de opkomende romantiek. Sociale en politieke processen, vooral de hervormingen van de verlichte keizer Joseph II van Oostenrijk en de Franse revolutie, blijken een belangrijke invloed te hebben gehad op de geschiedenis van de muziek. In dit verband worden ook de ontwikkelingen in de instrumentale muziek en de klassieke bouwschema's (sonatevorm) besproken.