Florian hoort er niet bij. Niet bij het dorp, en niet bij de mensen die in gewone huizen wonen met schemerlampen en met schilderijen aan de muur. Misschien is het soms ook te veel gevraagd om iemands dochter te zijn.
Op haar 15e verjaardag de dag waarop haar wereld instort en ze voorgoed een jongensnaam kiest loopt Florian weg. Ze leert Kaspar kennen. Kaspar wil er helemaal niet bij horen. Of hooguit op zijn eigen voorwaarden. Ze worden vrienden en als daarna ook Stanley mee gaat doen, ontstaat er een driemanschap dat alles lijkt te kunnen veranderen. Als in een spiegel herkent Florian Stanley's gevecht om geen spaandertje te worden in een wereld waar met zoveel geweld gehakt wordt. Pas dan begrijpt ze dat ook zijzelf naar de waarheid op zoek moet gaan.