Dit boek vormt de neerslag van de wonden die dood en verderf in getto en koncentratiekampen sloegen in de ziel van de jood. In een jodse legende is de vijfde zoon hij die er niet meer is, zodat hij niet meer, zoals zijn broers, zijn houding kan bepalen t.o.v. de raadsels van leven en dood. In deze roman is het de zoon Ariël die, door een wrede kampcommandant op 6-j. leeftijd vermoord, het leven van zijn vader en van zijn 12 jaar later geboren broer beheerst. Wanneer de laatste de moordenaar vindt, confronteert hij deze met zijn schuld, maar doodt hij hem niet: rechtvaardigheid kan alleen bestaan in het leven, nooit in de dood. Wiesel (1928) heeft als jongen de kampen overleefd en is een groot kenner van de joodse tradities en het chassidisme. Hij schreef vele romans. Dit verhaal is een tasten naar zin. Zwevend boven de feiten haalt het 't verleden in flarden naar boven. Het is geen gemakkelijk boek. Men moet over een sterk inlevingsvermogen beschikken om dit existentiële verdriet te kunnen delen.