Wie niet zelf heeft ervaren wat het is een dierbare door zelfdoding te verliezen, mag nooit zeggen de gevoelens van achterblijvers te begrijpen. Dat is namelijk onmogelijk. De buitenstaander kan bij het horen van de verhalen alleen maar goed luisteren en zwijgen. Eigenlijk is dit boek daarvoor ook bedoeld. Vellah Colcher laat op indringende wijze mensen, achterblijvers hun verhaal vertellen. 'Alle ellende van de wereld laadde hij op zijn schouders. 'Ik ben zo trots op zijn kind, dat zij zo haar eigen lot in handen heeft genomen.' 'ik vergelijk het functioneren van de mens wel eens met bomen: hoe diep staan je wortels in de grond?' 'Hij ging zijn eigen weg er er was voor niemand ruimte om mee te lopen.' 'Ze heeft zich weerloos aan haar eigen vuur geschroeid.' 'Zelfdoding is het toppunt van eenzaamheid.' 'Eerst dacht ik niet verder te willen leven, maar besef nu, dat hij nog een beetje voortleeft zolang ik over hem praat.' 'Mijn man was zo gek met haar: vlak na het overlijden heeft hij e