George McMannus ontving in zijn hut in het hart van de wildernis het tragische bericht dat zijn dochter en schoonzoon bij een ongeluk in de rivier waren omgekomen. Hij reisde daarna dag en nacht door naar zijn enige kleindochter, Kendra Marty. Kendra, nog geen vier jaar oud, was alleen achtergebleven. McMannus was haar enige familie, maar wat moest een pelsjager die alleen in de wildernis leefde, doen om voor Kendra te kunnen zorgen? Ze was zo'n klein kind, te klein voor zo'n groot verlies. Vanaf het moment dat hij voor het eerst in haar grote, groene ogen keek, realiseerde hij zich dat zij elkaar hoorden. Dat kleine kind, dat haar versleten lappenpop stevig vasthield, hoorde bij hem, en hij bij haar. Papa Mac, zoals Kendra hem zou gaan noemen, wist dat zij bij hem hoorde. Maar wat voor een thuis, wat voor een opleiding kon hij haar geven in een wildernis van bergen en bomen, van rivieren die zelfs nog nooit een naam hadden gekregen? Ofschoon hij geen antwoord op deze vragen had, voeld