Dagboek van een goelag-kambewaarder van Ivan Tsjitjakov is een uniek historisch document over de ontberingen in een werkkamp in de Sovjet-Unie 1935-1936. Het is zeer waarschijnlijk dat dit het enige document is over het leven in de Goelag, dat ter plekke in het kamp zelf werd geschreven.
"Ik wil niet in het leger dienen, laat staan bij de bam. Maar wat moet ik? Als het nu tenminste nog lekker warm was in het onderkomen. Maar ook dat niet. Je ene zij wordt verwarmd door de kleine kachel, de andere bevriest. Er ontwikkelt zich een soort zorgeloosheid van laat maar, komt wel goed. Terwijl elke geleefde dag een stukje leven is dat je had kunnen leven, in plaats van kunnen verkleumen.'
Dit is een uniek document over de ontberingen in een kamp in de Sovjet-Unie, vastgelegd in een tweetal schriftjes. Achterop: een foto met daarbij de notitie Tsjistjakov, Ivan Petrovitsj, slachtoffer van de repressie in 1937-38. omgekomen aan het front in de toela oblast in 1941.
Dit dagboek, geschreven in de goelag, is het verslag van het leven van een bewaker in het Baikal Amoer werkkamp (bam), over een periode van enkele maanden in de jaren 1935-1936. Niet iedereen werd vrijwillig kampbewaker; Tsjistjakov werd gedwongen. Het dagboek eindigt abrupt, waarschijnlijk met de arrestatie van hemzelf.
De poëtische beschrijvingen van het Siberische landschap worden afgewisseld met die van het harde bestaan in het kamp en met gedachten over het steeds grotere verlangen om het kamp te verlaten. Tsjistjakov maakt ons niet alleen deelgenoot van het leven in een kamp, hij weet het aan de vergetelheid te ontrukken.