De vrede tussen de Palestijnen en Israël lijkt verder weg dan ooit. Is er nog wel een oplossing mogelijk? In Oorlog als er vrede dreigt betoogt Anja Meulenbelt dat het vooral Israël is dat geen vrede wil. De oorlog tegen Gaza, met vele burgerdoden en grote verwoesting tot gevolg, bracht die vrede geen stap dichterbij. In Oorlog als er vrede dreigt ligt nu eens niet de nadruk op de schade van de bezettingspolitiek voor de Palestijnen, maar voor Israël zelf. Is Israël het land geworden waar de zionisten van droomden? Hoe zit het precies met de interne tegenstellingen, de kolonistenbeweging en de behandeling van de Palestijnse minderheid? Hoe is het gesteldmet het democratische gehalte van een land dat het leger laat bepalen wanneer er een volgende oorlog moet komen? Heeft Israël wel een oplossing voor wat eens 'het Arabische probleem' heette?