Voor het eerst verschenen in 185O, roerde In Memoriam alles aan wat voor de Victorianen ter discussie stond. In eerste instantie was het een verzameling elegische gedichten over de dood van een jonggestorven vriend van de dichter: Arthur Hallam, door vele bewonderd als een van de grote beloften van zijn generatie. Zeventien jaar lang werkte Tennyson aan de meer dan honderddertig gedichten waarin hij zijn vriend betreurde en zijn verlies verwerkte. Aanvankelijk dacht hij niet aan publicatie. Maar zijn omgeving zag spoedig dat de dood van zijn vriend niet alleen een persoonlijke schok voor hem was, maar ook al de grote vragen losmaakte waarmee zijn tijdgenoten worstelden; vragen opgeroepen door de nieuwe positivistisch uitleg van de bijbel, de opkomst van het socialisme en de religieuze twijfels gezaaid door de zich verbreidende evolutietheorie. In Memoriam was niet alleen een spiegel van Tennysons eigen smart, maar ook een waarin de negentiende-eeuwse mens zichzelf herkende. Zo werd het