In deze provocerende hervertelling van de geschiedenis van de psychiatrie volgt Edward Shorter op een scherpzinnige manier de evolutie van een van de wispelturigste vakgebieden van de geneeskunde. Hierbij gaat hij te werk met de precisie en de blik van een filmregisseur en toont ons de akelige, kluchtige en inspirerende werkelijkheid van de wisselende standpunten van de maatschappij tegenover haar geesteszieken. Maar ook toont hij de inspanningen van generaties geleerden en artsen om het lijden van deze mensen te verlichten. Hij neemt ons mee naar de 18e eeuwse gestichten met hun ketenen en slaag, en leidt ons door de fraaie parken en lanen van kuuroorden en rusthuizen waar de zenuwzieken uit de Victoriaanse elite werden behandeld met broomkali karnemelk en vriendelijke woorden. Shorter tekent levendige portretten van de hoofdfiguren namen als Esquirol en Pinel, Krafft-Ebing en Kraepelin, Freud en Horney - die de geschiedenis van de psychiatrie bevolken. Hij ontziet hen niet bij de beo