"'De ziekte die me op de reanimatie heeft doen belanden, heeft me veel verder gevoerd dan die kamer, heel wat verder nog dan Kaap Hoorn, naar wat men wel en bijna-doodervaring noemt. Tijdens deze tocht heb ik van alles gezien en gehoord. Monsters, engelen, landschappen en gezichten, leegte en overvloed, medelijden, afschuw en liefde. Ik had te kampen met een voortdurend in de war raken van tijd en tijdsduur, dagen en nachten hadden geen enkele betekenis meer, geen enkele samenhang; ik verloor alle aanknopingspunten; ik zag momenten uit mijn leven en uit mijn toekomst. Twee ik-figuren namen het in een dialoog tegen elkaar op; een van deze twee ikken zei: ""Je gaat sterven, geef het maar over, het is afgelopen,"" terwijl de andere ik ertegenin ging: ""Nee, vecht nou toch voor je leven."" Ik wil een poping doen de structuur en het stramien te reconstrueren van deze strijd en van deze gesprekken - die niemand heeft gehoord maar waarvan ik elke regel zo kan opschrijven-, van mijn twee reizen- de"