Er bestaat een besef dat het perspectief op betekenis en zin verloren gaat wanneer we in de eerste plaats de ervaring van indrukwekkende of grootse fenomenen nodig hebben om die betekenis en zin te ontmoeten. Waarom geen aandacht vragen voor wat zich in ons bewustzijn van het alledaagse aanbiedt of voordoet, maar dat zich tegelijk gemakkelijk aan onze aandacht onttrekt? Het zijn de kleine dingen van het huis, in de muziek en in de poezie, in de natuurbeleving en in de natuurwetenschap, in de psychotherapie en in het denken die ons weer in contact brengen met het wonderlijke en receptieve bestaan dat we leiden. Receptief in de zin van ontvankelijk en aanspreekbaar voor datgene wat naar ons toekomt buiten onszelf om. Dit kleine van de dingen kan voor ons wezenlijk worden. Dan worden die kleine dingen mosterdzaadjes van ons bestaan.