Als bruggen, tunnels, de metro, het winkelcentrum plotseling een onoverkomelijke verschrikking worden, is er hulp nodig, maar vooral begrip. Want de betrokkenen zijn des te vertwijfelder naarmate ze zekerder weten dat hun angst objectief gezien en ongegrond is. De schrijfster - ze leed zelf lange tijd aan een angstneurose - geeft eerste hulp, troost en bijstand. Ze laat zien hoe men standhoudt tegen de angst en de oorzaken ervan op het spoor komt. Ze stimuleert zonder huilerig te doen, want ze weet zelf het best hoeveel moed ervoor nodig is om de angst te overwinnen, en dat een portie humor onder lotgenoten daarbij geen kwaad kan.