Na op 24 april 387 in Milaan te zijn gedoopt, besloot Augustinus met familie en vrienden naar zijn geboorteplaats Thagaste in Afrika terug te keren. Er was niets dat hem nog aan Milaan bond, sinds hij een jaar tevoren zijn leraarsambt daar had opgegeven. Het liep echter anders: zijn moeder werd onderweg naar Ostia ziek en stierf na een kort ziekbed. Het lukte Augustinus en zijn vrienden toen niet meer om naar Afrika over te steken, omdat het scheepvaartverkeer tot het volgend voorjaar stillag. Het gezelschap besloot daarom in Rome te blijven. Tijdens dit verblijf zijn tweede in die stad, dat duurde van november 387 tot september/oktober 388, schreef Augustinus twee verhandelingen: Over de gewoonten van de katholieke kerk en Over de gewoonten van de manicheeërs. In diezelfde periode stelde hij de gesprekken met zijn vriend Evodius op schrift: De grootte van de ziel en Over de vrije wilskeuze. Het manicheïsch verleden van Augustinus levert het thema dat hij in zijn dialoog De groote van