Euripides is de laatste van de 3 grote Attische tragedieschrijvers. Hij is ook de meest moderne. De mens is bij Euripides een wezen dat onafhankelijk handelt, een vrije keuze heeft en verantwoordelijk is voor zijn eigen daden. Zijn noodlot ligt in zijn eigen aard, zijn passies en impulsen, waarover geen god macht uitoefent. Van de 19 stukken die van Euripides bewaard zijn gebleven, zijn er 6 die zich afspelen na de val van Troje: Trojaanse vrouwen, Electra, Orestes, Hecabe, Andromache en Helena. (De laatste 3 stukken verschijnen najaar 1997 in vertaling bij Ambo/Pelckmans). Hoewel ze niet als een cyclus geconcipieerd zijn, sluiten ze toch nauw bij elkaar aan door hun gemeenschappelijke thema: alle 6 beklemtonen ze de wreedheid en zinloosheid van oorlog, bloedvergieten, wraakzucht. Men zou er als motto de woorden van Macbeth boven kunnen plaatsen: "Bloed eist steeds méér bloed." De stukken ontstonden tijdens de langdurige Peloponnesische Oorlog (431-404 v. Chr.) en zijn er een protest t