Het Beeldende denken

Mathieu Schoenmaekers (1875-1944) genoot in de eerste helft van deze eeuw in wijde kringen bekendheid als origineel religieus denker. De filosofische methode die hij had ontwikkeld, noemde hij aanvankelijk ‘christosofie’ en later ‘beeldende wiskunde’ of‘positieve mystiek’. Het ging hem daarbij om de mystieke, maar tegelijk mathematisch exacte zegging van de werkelijkheid als universele verhouding van tegendelen. Aanvankelijk verkeerde hij vooral in literaire kringen, waar hij bij schrijvers als Emants, Kloos, Verweij, Van Eeden en Marsman een welwillend gehoor vond. Ten tijde van de Eerste Wereldoorlog ging hij veel om met beeldende kunstenaars, zoals Mondriaan, Van Doesburg, Van der Leek en Vantongerloo, en met musici als Van Domselaer. Schoenmaekers’ filosofie was een bron van inspiratie voor veel van deze kunstenaars, die begonnen te denken en te schrijven over de richting waarin de moderne kunst zich zou moeten ontwikkelen.