Zijn wij nog wel in staat om zelfstandig richting te geven aan ons leven? Lukt het ons om zelf te bepalen wat een goed leven is? De afgelopen decennia hebben we ons weten te bevrijden
van autoriteiten en oude dogma’s, maar daarmee zijn we ook veel zekerheden kwijtgeraakt waarop we vroeger konden bouwen.
De prijs die we daarvoor betalen is die van de onverschilligheid. Want uiteindelijk zwichten we voor de verleiding dat het niet echt uitmaakt wat we doen – zolang we het maar ‘zelf ’
mogen blijven doen. ‘Wij hebben ons tegenover onszelf voor ons bestaan te verantwoorden,
daarom willen wij ook de werkelijke stuurman van dit bestaan zijn en niet dulden dat ons bestaan op een gedachteloze toevalligheid gaat lijken.’ – Friedrich Nietzsche In dit boek voert Joep Dohmen een pleidooi tegen onverschilligheid, en voor levenskunst. Vandaag hebben we een geloofwaardig antwoord nodig op de vraag naar het goede leven.
Levenskunst kan daarbij helpen door inzicht te bieden in kwesties waar iedereen mee te maken krijgt, zoals lijden en ziekte, passie en liefde, het noodlot en de dood. Uiteindelijk gaat levenskunst
over de houding waarmee je in het leven staat, en van waaruit je het goede leven leidt.