In de historische bronnen duiken in de derde eeuw de Franken op als een groep onbetekenende barbaren die leefden in het moerassige laagland ten noorden en ten oosten van de Rijn, dat toen de noordoostelijke grens van het Romeinse rijk vormde. Binnen drie eeuwen waren ze de inwoners van het machtigste van alle barbaarse koninkrijken, de daadwerkelijke erfgenamen van het Romeinse rijk, en de stichters van Frankrijk. In 800 werd een Frank gekroond tot de eerste keizer van Germaanse afkomst.
Steunend op contemporaine documenten en op de bewijzen die duizenden archeologische opgravingen tijdens de laatste eeuw opleverden, schetst Edward James een beeld van de geschiedenis van de Franken: van barbarendom tot burgerlijke en militaire heerschappij in Noord-Europa. Hij beschrijft de evolutie van hun maatschappij en cultuur, van hun godsdienst en hun bekering tot het christendom, hun veroveringen en manier van regeren. In het slothoofdstuk gaat hij de invloed na van de Franken op de geschiedenis van het moderne Europa.