In de loop van de elfde en twaalfde eeuw werd Europa wat het sindsdien is geweest - een maatschappij van vervolging. Tegen de volksketterij die in deze periode opkwam, werd de inquisitie in het leven geroepen, met tegenmaatregelen die in geen verhouding stonden tot de werkelijke bedreiging van de ketterij voor de kerk. Wilde verhalen werden verkondigd over de praktijken van de ketters, evenals over de verdorvenheden van andere belangrijke groepen die in deze tijd steeds meer en steeds wreder werden vervolgd: joden en melaatsen in de eerste plaats en, minder bekend, ook homoseksuelen en prostituees. Moore geeft een gedetailleerde beschrijving van elk van deze vervolgde groepen, hoe er in de christelijke maatschappij over hen werd gedacht en hoe zij door allerlei dwangmaatregelen uit de gemeenschap werden gestoten. Daarbij brengt hij opvallende overeenkomsten in de behandeling van de diverse minderheden aan het licht. In tegenstelling tot wat algemeen wordt aangenomen, stelt Moore, vond de vervolging haar oorsprong niet in de vijandigheid van het volk, maar in de diepgaande veranderingen die het Europa van de twaalfde eeuw onderging, in sociaal en bestuurlijk opzicht, in het godsdienstig en economisch leven. In deze periode werd een patroon van vervolging gecreëerd dat tot op de dag van vandaag wordt toegepast.