Toen ik nog klein was. woonde ik in een warm land. Indonesië, in de stad Surabaja. Er was een grote voortuin met een reusachtig grote boom, een waringin. ‘Die waringin bewaakt het huis,' vertelde mijn moeder. 'Zie je wel hoe hoog hij is? Veel hoger dan het huis. Als je heel stil zit op de voorgalerij, kun je iets horen. Dan vertelt hij verhalen.'
Kind in Surabaja speelt zich af in 1948, in het naoorlogse Nederlands-Indië waar velen zo'n heimwee naar hebben. Wieteke van Dort verplaatst zich in haar eigen kleutertijd en verwondert zich over de warmte, de schoonheid en de zuiverheid van haar geboorteland. Op speelse wijze leest zij haar ontroerende verhalen voor. De door haar zelf geregistreerde, authentieke achtergrondgeluiden wekken dat wonderlijke verleden weer tot leven.