Nome, Alaska, ligt aan de rand van de Beringzee, twee graden onder de poolcirkel. In december 1924 ontdekt dokter Curtis Welch een toenemend aantal gevallen van difterie onder de bevolking. Hij maakt zich grote zorgen, want er is snel extra serum nodig. Maar de haven is dichtgevroren en het dichtstbijzijnde spoor ligt op ruim 1000 kilometer reizen over bergen, rivieren en een grimmige ijsvlakte. Sneeuwstormen zijn niet van de lucht en vliegtuigen kunnen die extreme omstandigheden niet aan. De enige kans op overleving ligt bij sledehonden en hun drijvers. Een race tegen de klok begint. Vanaf het laatste treinstation, waar het eerste hondensledeteam het vaccin oppikt, begint de reis naar Nome. Zowel het weer als het landschap zijn extreem; paden of wegen zijn er niet, ijsschotsen breken plotseling af, sneeuwstormen razen, de temperatuur daalt tot ver beneden nul. Slechts een enkeling bezit de moed en het doorzettingsvermogen om de reis te volbrengen.