Haar leven lang houdt Marion Bloem al een dagboek bij waarin zij niet alleen schrijft, maar ook tekent en schildert. In haar dagboeken staan schetsen en aantekeningen die naderhand uitgroeien tot romans, verhalen en schilderijen. Als dochter van Indische migranten is ze vertrouwd met het zoeken naar een 'thuis'. Bloem ervaart haar dagboeken als haar meest comfortabele thuis. Verleden, heden, dromen, angsten en toekomst vinden hun plek in deze schilderachtige bloemlezing. De verhalen met welke zij is opgegroeid, haar jeugd als Indisch meisje, haar vele reizen over de hele wereld, de liefde voor haar zoon, haar integratie in de Nederlandse samenleving en haar gevoel een wereldburger te zijn die zich overal en nergens thuis voelt, brengt zij in tekst en beeld tot uiting.