"Els Rosenmöller en haar man Roland Horbach zijn gelukkig getrouwd en hebben twee kinderen. Een derde kind is hun grote wens. Direct na de geboorte blijkt echter dat Suzan het syndroom van Down heeft. Het meisje wordt in het ziekenhuis opgenomen. Als ze een maand oud is, geven de artsen haar niet meer dan nog een week te leven. Dan kennen ze Suzan niet, want ze is een vechtertje, dat ondanks een slecht hart, slechte nieren en een zware infectie tot verbazing van haar familie en het medische personeel zes maanden oud wordt. In ""Mijn stille kind"" beschrijft Els Rosenmöller het leven van Suzan - dat zoveel meer betekenis bleek te hebben dan mogelijk lijkt in een half jaar - en de strijd die zij en haar man moesten voeren om na de dood van hun derde kind samen verder te gaan."