Toen Uri Orlev zeven of acht was, vond hij dat er niets in zijn leven gebeurde, hoewel hij ernaar verlangde de held in een spannend boek te zijn. Een paar jaar later brak de oorlog uit en beleefde hij meer dan menige held. Beschietingen en bombardementen. De vlucht uit een brandend huis. Honger. Onderduiken in een kelder bij barse boeren. Jaren in een jodengetto. Een verblijf in het concentratiekamp Bergen-Belsen. Het was meer dan hij aankon. Daarom fantaseerde hij dat hij de zoon van de Chinese keizer was. Alles wat hij in werkelijkheid beleefde, was een droom die zijn vader hem ingaf. Alleen zo zou hij weten hoe erg het is aan den lijve een oorlog te beleven. Alleen zou zou hij later, als hij zelf keizer was, alles doen om een oorlog te voorkomen.