Anselm Grun ziet de boer als schepper van gezondheid, als bouwer en herder. Hij beschouwt dit niet als achterhaalde beelden, maar als een inspiratiebron voor zowel de boeren zelf als de moderne samenleving. Hij laat zien welke universele waarden en deugden een moderne boer ons als een spiegel kan tonen. Ton Duffhues en Hein Pieper plaatsen de bevindingen van Grun in een historische en maatschappelijke context. Zij tonen het spanningsveld tussen nostalgie en realisme, tussen het ideaalbeeld van de boer en de werkelijkheid van alledag. Volgens hen staat Grun in een traditie die overal in de westerse wereld nieuw leven wordt ingeblazen: een samenleving die zich duurzaam wil ontwikkelen, met respect voor mens, dier en natuur.