Als jongeman en politiek gevangene bracht oud-KVP-kopstuk Dick de Zeeuw (84) ruim twee jaar door in concentratiekampen. Het langst zat hij in Dora (de ondergrondse productiefabriek voor de V1 en de V2), dat qua wreedheid de kroon spande. Wat hij daar meemaakte was genoeg om iemand voor zijn leven te tekenen, maar hij slaagde erin na de oorlog een gelukkig en actief leven op te bouwen als wetenschapper en politicus.

Wat hield hem te midden van de verschrikkingen overeind? Hoe slaagde hij erin om zijn ervaringen om te zetten in een krachtbron? Dit boek gaat over optimisme als beslissende factor, de kunst om bij de dag te leven en het belang van een stevige morele basis.
De Zeeuw rekent af met de gedachte dat de concentratiekampen een uniek, eenmalig kwaad waren. Het belangrijkste wat hij in de kampen had opgestoken, was nu juist hoe gewoon het gezicht van het kwaad was en hoe ontzettend dun de grens tussen beschaving en barbarij. De structuren die de kampen mogelijk maakten, zijn ook zichtbaar in de moderne maatschappij, van Darfur tot ons eigen vluchtelingenbeleid.
Dit inzicht zette hem ertoe aan om onvermoeibaar tegen het kwaad te vechten en op allerlei vlakken te bouwen aan een betere wereld. De parallellen naar de actualiteit maken de ‘lessen uit Dora’ uiterst actueel.