Het idee dat het met de dood is afgelopen, vindt Ilja Maso ondraaglijk. Zomaar aannemen dat er leven na de dood is, kan hij als wetenschapper en filosoof ook niet. Daarom fileert hij wetenschappelijk onderzoek en filosofische argumenten die een persoonlijk voortbestaan proberen aan te tonen óf te weerleggen.

Maso komt tot de slotsom dat de tegenargumenten uit filosofie en wetenschap onhoudbaar zijn. De argumenten vóór zijn sterker, maar leiden niet tot de zekerheid waar Maso naar op zoek is. Toch is daarmee de kous niet af. De auteur onderzoekt hoe we in ons dagelijks leven ergens zekerheid over kunnen krijgen. Hij komt tot de slotsom dat een dergelijke zekerheid ook mogelijk is over het persoonlijk voortbestaan na de dood.
Met zijn boek neemt Maso stelling tegen het materialisme van auteurs als Dawkins en Dennett, en kiest daarmee positie tégen de intellectuele mainstream.