Er is een kindje op komst. De ouders zijn in blijde verwachting en grootouders, eventuele broertjes en zusjes, kijken uit naar de geboorte. En dan is de baby er – maar zo stil, zo koud, zo roerloos. Hoe kun je aanvaarden dat dit nieuwe mensje niet leeft, dat je het niet kunt koesteren en zien opgroeien, maar het direct moet begraven?

In dit bundeltje van 31 gedichten en twee korte verhalen wordt vormgegeven aan de gevoelens van gezinsleden na het sterven van een baby. Hierbij gaat het afwisselend om verdriet en de troost die geput kan worden uit herinnering en vertrouwen.
Een deel van deze teksten is eerder verschenen bij uitgeverij Dabar-Luyten; ze worden in de praktijk veel gebruikt als afscheidswoorden en bij rouwdiensten. De laatste druk is al meer dan vijf jaar uitverkocht, maar de vraag is gebleven.

Yvonne van Emmerik schrijft met veel inlevingsvermogen over rouw. Bij Ten Have verschenen van haar hand onder andere: ‘Als vlinders spreken konden’, ‘En opeens is alles anders’ en ‘Toby, waar ben je nu?’.