Deze verzorgde uitgave bevat een representatieve compilatie van verschillende soorten teksten van de van oorsprong Libanese schrijver/schilder Kahlil Gibran (1883), die postuum internationale roem verwierf met zijn boek ‘De profeet’ (1923). Zijn hoofdthema’s zijn liefde, vriendschap, schoonheid, weelde, verdriet, ambitie en lot, met als geestelijke intentie een messiaans aandoend goddelijk-intellectueel leiderschap, verdriet als middel tot loutering, zielsverhuizing en een droomwereld als vlucht voor de werkelijkheid. Het boek deelt enkele teksten en spreuken met andere compilaties als ‘Spiegels van de ziel’ (Kahlil de ketter) of ‘Het mooiste van Kahlil Gibran’, maar ontbeert illustraties (van de schrijver of anderen), een informatieve inleiding (hier meer een lofrede) en de meer evangelisch gerichte teksten (Jezus, de mensenzoon). De vertaling is gemoderniseerd en minder verheven (niet meteen een voordeel, daar dat zijn belangrijkste stijlkenmerk was). De rest van de tekstkeuze (met enkele onbekende) mag daarenboven representatief genoemd worden, wat het boek geschikt maakt voor een brede lezersgroep